woensdag 9 augustus

Beste mensen,

Er zijn alweer 9 dagen voorbij. Ondertussen zijn we eraan gewend hoe we de programma's draaien moeten en gaat alles eigenlijk vanzelf. Door van te voren de dag even door te spreken en te bidden voor de dag begonnen we zoals gewoonlijk met het kinderprogramma. Vandaag ging het verhaal over Noach, hebben de kinderen bij het activiteitenprogramma een regenboog geknutseld en hebben ze bij de games een dierenspel gedaan.

Na het kinderprogramma mochten we dan eindelijk muntjes gaan uitgeven die we door crowdfunding en acties hebben opgehaald. Het Syrische gezin dat we gisteren hals over de kop hebben bezocht gaf aan geen beschikking te hebben over een ventilator en dat de koelkast er mee opgehouden was en er geen geld was voor een nieuwe. En dat in deze woestijn! Hier hebben we als groep dus wat in kunnen betekenen. We hebben een prachtige nieuwe koel- en vriescombinatie gekocht en 2 windmolentjes. Natuurlijk is er over de prijs nog even onderhandeld want in Jordanië moet je nooit met de eerst prijs akkoord gaan 
In tegenstelling tot de andere dagen is het programma bij de jongeren vandaag een beetje verbogen waardoor er een hele relaxte sfeer is ontstaan en hebben we op deze manier eindelijk interessante gesprekken kunnen voeren en was er ruimte voor het maken van wat muziek.

Na dit programma moesten we ons opmaken voor het diner bij ren Irakees gezin waar we voor uitgenodigd waren, of eigenlijk moet ik zeggen waar we onszelf uitgenodigd hadden  (dankjewel Tony). Bij dit gezin waren we eerder op bezoek geweest en we hoorden dat ze geen matrassen hadden. Deze mensen sliepen dus op de grond! Kan je het je voorstellen? Ze hadden een goed leven in Irak waarbij de man een eigen kledingzaak runde. Door de oorlog hebben ze alles moeten achterlaten en zijn ze alles verloren waarbij hun huis en de kledingzaak verbrand zijn. Gelukkig hebben we deze mensen van nieuwe matrassen met beddengoed kunnen voorzien. Ook hadden we voor de vrouw, die erg creatief is, wat garen gekocht zodat ze weer armbandjes kon gaan maken. Omdat ze vluchteling zijn en geen Jordaanse nationaliteit hebben mogen ze hier niet aan het werk en we hopen dat ze die armbandjes misschien kan verkopen zodat er toch weer een soort van inkomsten binnenkomen. Het is niet veel maar je probeert te iets te verzinnen om tot hulp te zijn.

Terug naar het diner. De dag daarvoor had Tony contact gehad met het gezin en wist de vrouw te vertellen dat haar man de dag dat wij zouden komen eten jarig was. En dan kan je niet met lege handen aankomen. Bij binnenkomst hebben we dan ook het hele huis versierd met slingers en ballonnen. Wat niet onopgemerkt bleef bij de buren. In het veel te kleine kamertje wist iedereen na een hoop passen en meten een plekje te bemachtigen en hebben we werkelijk fantastisch, traditioneel Irakees gegeten. Tijdens de gesprekken in onze eerste meeting gaf het gezin aan Engels te willen leren aangezien ze allemaal hoop hebben op een toekomst in bijvoorbeeld de VS, Canada, Australië of een ander westers land. Dit wetende zijn we op het idee gekomen hen een Arabische-Engelse Bijbel gegeven. Na het eten hebben we nog mogen genieten van een heerlijk stuk taart en hebben we voor dit gezin kunnen bidden. Daarna zat dag 9 er al weer op. Een drukke dag met een hoop mooie, waardevolle momenten.

groet,

Erik