Lekkernijen

Zaterdag begon zoals altijd met een lekker ontbijt, dat onder andere bestond uit restjes van het avondeten van de dag ervoor, aangezien ontbijt, lunch en diner best wel op elkaar lijken hier in Jordanië, omdat ze overal brood bij doen.
Na het ontbijt volgde de Bijbelstudie over Mattheus 8: 20 “De vossen hebben holen en de vogels nesten, maar de Zoon des mensen heeft geen plaats om het hoofd neer te leggen.”
en vervolgens splitsten we ons op in twee groepen om op bezoek te gaan bij Irakese gezinnen. De ene groep ging op bezoek bij twee gezinnen en de andere groep bij één gezin.
Na de bezoeken gingen we met z’n allen naar een populaire bakker waar we brood, toast en echte Arabische zoetigheden kochten. Ook gingen we naar een groentewinkel en kochten we fruit.
Deze lekkernijen hebben we bij de lunch gegeten toen we weer terug waren bij de kerk. En we bereidden ons voor op het jongerenprogramma die we die middag zouden presenteren. Het zou het eerste jongerenprogramma zijn voor de jongeren met wie we de komende week gaan optrekken.
Maar toen we er helemaal klaar voor waren, kwamen alleen de jongeren van het jongerenteam van de kerk naar de jongerenbijeenkomst en ons eigen team, dus we hebben het wel door laten gaan. Het was een mooi programma over zelfbeeld en in het begin deden we een spel om elkaars namen te oefenen.
Na het programma moesten we weer snel weg om naar een andere kerk te gaan, namelijk the International Church. Hier hebben we hele andere mensen ontmoet dan we de afgelopen dagen hadden ontmoet. Zo waren er bijvoorbeeld Nederlandse mensen en maar weinig Arabische mensen. De preek ging over bidden en het liep best wel uit, waardoor te laat kwamen voor onze volgende afspraak. Het hielp ook niet echt dat het heel erg druk was op de weg en dat er veel files waren.
Onze volgende afspraak was een etentje bij een gezin dat al heel lang naar de kerk toe gaat. We werden hier voorzien van Irakees eten dat door henzelf was klaargemaakt. Ze hadden nog meer gasten en hier volgden leuke gesprekken uit.
We gingen rond 22.00 uur weer terug naar onze kerk – ja, ze eten (en leven) hier laat op de dag – en dat deden we lopend. Het was een poosje lopen, maar dat was best fijn aangezien we veel van onze tijd in de kerk, in de auto of bij mensen thuis doorbrengen. Nu konden we even buiten zijn en het was ook niet zo heet omdat de zon al lang onder was.