Onze eerste 2 dagen in Jordanië

Hoi allemaal! Hier weer even een verslagje om jullie op de hoogte te houden van onze reis.

Gisterochtend om een uurtje of 6 zijn we veilig geland in Amman. Na wat gedoe rondom onze extra koffer vol met al het knutselspul wat we aankomende week nodig hebben, konden we compleet met bagage en al in de busjes stappen om richting de kerk te rijden. Het was ongeveer een uurtje rijden naar de kerk. Tijdens de rit konden we lekker naar buiten kijken. Het blijft toch steeds weer bijzonder om zo'n ander landschap en andere cultuur te zien en te ruiken. Het is eigenlijk precies zoals op de foto's die ik van het land heb gezien, maar om er nu ook echt te zijn vind ik heel bijzonder.

De rest van de dag hebben we vooral wat rust gepakt en de tijd genomen om een beetje te settelen op ons plekje. We slapen de komende tijd in de kerk waar we een mannen- en een vrouwenkamer hebben. De onze heeft een goede airco, dus daar zijn we heeel erg blij mee want het is hier goed warm. Ook is er een keuken in de kerk aanwezig waar we onze maaltijden vaak zelf klaar zullen maken, om daarna gezellig met zijn allen op ons favoriete plekje te eten: het dak. Vanaf hier kan je over een groot deel van de wijk waarin we verblijven uitkijken. Er is een overdekt gedeelte waar je de geliefde schaduw kan opzoeken, maar vooral 's avonds is het hier heerlijk. Het is hier redelijk vroeg donker (een uurtje of half 8), dus alle huizen worden al vroeg verlicht. Dit is een prachtig uitzicht. Foto's hiervan komen er vast snel aan!

Na een nachtje bijgeslapen te hebben, begon de dag voor ons weer vroeg vandaag. Rosalie is jarig en dat hebben we natuurlijk even goed gevierd met een lekker ontbijtje, lieve kaartjes en later nog een mega chocolade taart. Na de ochtend begonnen te zijn met een korte overdenking over ons weekthema 'vriendschap', hebben we wat families bezocht. We hebben de groep in tweeën verdeeld en zijn zo op pad gegaan. We hebben Irakese families bezocht die ook regelmatig de Grace Church bezoeken. Beide families hadden niet veel om van te leven en waren zo'n 3 jaar geleden gevlucht uit het noorden van Irak. Ze kwamen beide uit een voornamelijk christelijk dorpje genaamd Karakosh. IS is in augustus 2014 dit dorp en ook verschillende dorpen eromheen binnen gevallen en hebben veel geplunderd en verwoest. Deze families hebben halsoverkop moeten vluchten voor dit geweld en hebben wonder boven wonder het dorpje op tijd kunnen verlaten. Hun wens is uiteindelijk om naar Australie te gaan om daar een nieuw en veilig bestaan op te gaan bouwen. Vaak wonen hier al familieleden. We hebben voor deze mensen mogen bidden. Er werd gebeden in het Arabisch, Nederlands en Engels. Dit vond ik heel bijzonder, dat je zo verschillend kan zijn qua cultuur, maar dat het geloof je zo samenbindt. Volgende week gaan we nog meer families bezoeken. Deze bezoeken zijn belangrijk om een luisterend oor te bieden en te kijken wat er per gezin het hardst nodig is. De kerk heeft nu een lijst van 400 families die nog bezocht moeten worden, wat eigenlijk laat zien dat de nood aan mensen en steun vanuit de kerk erg hoog is. Ik hoop dat we de mensen die we komende week nog gaan bezoeken echt tot zegen mogen zijn en een gezellige en mooie tijd met elkaar mogen hebben. Nu vergeet ik bijna te vertellen dat de gastvrijheid ook weer top was! We kregen lekkere cake, sapjes en wat eigenlijk het beste van alles was: heel koud water. In Nederland is water zo normaal, maar hier leer je het echt heel erg waarderen.

De mannen zijn nu naar de mannenmiddag en wij zitten lekker met een gitaartje, ons schrijfboekje, elkaar en natuurlijk een grote kan met water op het dakterras. Jullie zien snel een update van ons!

Liefs vanuit Amman